مغز ما در زمینه پر کردن جاهای خالی که از حس های دریافتی ما می آید، بسیار عالی عمل میکند. اغلب تا حدی که میتوانیم یک فیلم ذهنی از کل حادثه داشته باشیم حتی قبل از اینکه آن تمام شود.
تحقیقی جدید نشان داده است که پیش بینی حواس آینده در سرعتی بالاتر از حقیقت رخ میدهد که به آن چشم ذهن میگویند، یک صفت که ما فرگشت یافته ایم تا جبران کمبود حس دیداری ما باشد.
مگر در یک شرایط که آفاتنژیا (Aphantasia) نامیده میشود که سبب میگردد که ناتوان از بیاد آوری تصاویر ذهنی میگردد.
محققان دانشگاه ردبود در نیوزیلند 29 دانشجوی دانشگاه را در اسکنر fMRI قرار دادند تا بتوانند فعالیت مغز آنها را که به یک نقطه سفید که در عرض یک صفحه عبور میکند را بتوانند ببینند.
از شرکت کنندگان خواسته شد تا که یک انیمیشن را 108 بار در دوره هایی کوتاه مشاهده کنند. در انتها مغزشان بسیار به خوبی میتوانست بفهمد که این نقطه سفید به چپ حرکت میکند یا راست یا برعکس! در زمانی حدود نیم ثانیه! زودتر!
اکنون که آنها این انتظارات را در مغزشان ساخته بودند، ( نیم ثانیه زودتر فهمیدن نحوه حرکت آن نقطه) شرکت کنندگان یک اثر تصادفی از 24 فیلم نقطه ای را تماشا کردند. بعضی ها شبیه گذشته بودند که آن نقطه در عرض صفحه حرکت میکرد در حالیکه بقیه این نقطه ها فقط در موقعیت شروع یا پایان بودند بعلاوه ی اینها در مرحله ی اخری چند عدد نقطه عجیب قریب هم در پایان نمایش داده میشد.
کل هر آزمایش دوبار بوسیله ی هردانش آموز انجام شد در حالیکه 4 داوطلب دیگر بعنوان کنترل کننده تاثیرات بعدی بین دیگر شرکت کنندگان بودند.
یک رشته از اسکن های fMRI که با سرعتی بسیار بالایی بود انجام شد تا جریان خون در بافت های خاصی را ببینند.
همچنان که شرکت کنندگان این حرکت این نقطه را نگاه میکردند یک بخش جواب دهنده از کورتکس تصویری در هر مرحله خون واردش میشد!!!
وقتی به داوطلبها آن نقطه شروع نشان داده شد بخش هایی از مغزشان فعال گردید که از لحاظ ذهنی توالی هایی در پیش بینی کنندگی را کاملتر کرده و با دوبرابر سرعت واقعی آن نقطه همم اینکار انجام شد. مطالعات قبلی تخمین زده بود که نیاز دیدن عکس حداقل 150 میلی ثانیه برای مغزمان برای گرفتن اطلاعات کامل تا یک قضاوت بر روی آنچه رخ خواهد داد انجام دهد.
سپس یک مطالعه ی دیگر چند سال پیش به ما فهماند که ما میتوانیم یک وظیفه مشخص را بسیار سریعتر، فقط در 13 میلی ثانیه، را در خطر اشتباه کردن قرار دهیم.
بهرحال، معنی اینها این است که ما تا یک دهم یک ثانیه در گذشته زندگی میکنیم که ممکن است تفاوتی بین مرگو زندگی را ایجاد کند. هنوز ممکن است که ما فرگشت یافته باشیم تا آینده را پیش بینی کنیم تا بتوانیم زمان و سعی مان را ذخیره کنیم که به ما کمک میکند زودتر بتوانیم کار مورد نظر را انجام دهیم.
این محققان در گزارششان نوشته اند:
بنابراین نظریه از قبل دانستن پروسه هایی که در سیستم دیداری است سبب محو شدن مرزهای حافظه و درک میشودو طبیعت یکپارچه این دو بخش را تایید میکند.
منبع nature.com
